Voor jezelf beginnen:
Mijn weg naar Makerpreneur
Van niets iets maken was de gewoonste zaak bij ons thuis. Als klein meisje zag ik mijn ouders de mooiste dingen creëren. Als zij het kunnen dan kan ik het ook, dacht ik. We hadden een grote tuin waar ik met mijn broer en zus dagelijks in speelde. Als het droog was buiten, als het regende in één van de schuren. We bouwden miniwereldjes waar we rollenspellen in deden. Schooltje, kantoortje of winkeltje. Het kwam allemaal voorbij. Er was nog geen afleiding van het internet, we moesten onze eigen fantasie gebruiken. Een idee tot werkelijkheid brengen is als ademen voor mij. Zo normaal dat ik lang niet besefte dat dit een waanzinnig handige skill is in het leven.
Mijn eerste onderneming
Voor Koninginnedag bakte mijn zus en ik cakejes die we verkochten, of we deden heitje voor karweitje. Spelenderwijs ontdekte ik dat een idee uiteindelijk een (toen nog) gulden kon worden. Scones werden euro’s toen ik als 17-jarige een high tea service begon. Als ik iets doe dan pak ik het bloedserieus aan. Ik ging dus voor mezelf beginnen! Ik maakte zelf een logo in Paint, bedacht kleuren en zocht naar bijpassende servetten, of was het andersom? Met een 10-delig servies in mijn fietstassen, een houten etagère op mijn rug en een krat vol Engelse zoetigheden fietste ik naar clubjes vriendinnen. Toen maakte ik al van mijn hobby mijn werk.
Ik vond het razend boeiend. Geld was niet de drijfveer maar eerder om het concept van idee naar geld: dus ik kon iets bedenken en daar wilden anderen voor betalen. Interesting.
Eerste baan in de modewereld
Mijn moeder had een naaischool aan huis en kleding maken was mij niet vreemd. Omdat maken zo doodnormaal was, boeide het me niet enorm. Toch was er ook iets in mode wat me wel trok. Later bleek dit het concept denken te zijn. Je begint bij een idee en bedenkt daar een hele wereld omheen waarmee je het aan de man kunt brengen.
Mode Commercie en Textiel Management
Ik begon met de opleiding Mode Commercie (mbo) en vervolgens Textiel Management (hbo). Ik vond de mode-industrie heel boeiend en stoer en vertrok na mijn afstuderen naar Amsterdam voor mijn eerste inkoopfunctie bij Protest. Daar leerde ik hoe je een idee uiteindelijk laat produceren en hoe je een fabrikant in dit proces begeleidt. Ik had het hier naar mijn zin maar wilde meer. Ik vond een baan met meer verantwoordelijkheden bij Chasin’. Eerst op en neer naar Arnhem en later op hun - toen nog te verbouwen - hoofdkantoor in Amsterdam. Hier kreeg ik meer verantwoordelijkheid en zat ik op mijn plek. Op een dag kwam de manager van mijn manager op de rand van mijn bureau zitten. Hij had een spannende klus voor me. ‘Echt iets voor jou Margriet’.
Het bedrijf wilde ‘groen doen’ en had een bureau ingehuurd dat ons kon helpen om duurzamer te produceren. Of ik dat project op wilde pakken.
Aangezien ik over de accessoires ging, mutsen, handschoenen, caps, tassen, parfum, sokken, schoenen, verpakkingen voor al het spul, in alle soorten materialen, you name it en ik wist (en weet) er iets van. Was ik het manusje van alles en was ik wel voor dit project te porren. Ik haalde veel voldoening uit hard werken en dacht: kom maar door. Misschien ook omdat ik alles interessant vond of geen nee kon zeggen. Of beiden.
Vanaf dat moment kleurde mijn modehart elke dag een millimeter groener en kreeg ik meer en meer aversie tegen de wereld waar ik in werkte. Toen dacht ik al: Margriet, als je voor jezelf gaat beginnen, dan gaan we groen!
Nieuwe hobby: leren tassen maken!
In de tussenliggende weken tussen de banen bij Protest en Chasin’ kocht mijn moeder een leermachine voor haar studenten. Ik vond het de grootste onzin, zo’n bakbeest voor die paar mensen die een tas durven maken. Toen ik haar erop bezig zag veranderde iets in mijn oordeel en zocht mijn nieuwsgierigheid een weg naar buiten. Ik had een mooie tas op het oog - ik was een tassengek in hart en nieren - die ik wel zelf wilde maken. Mijn moeder en ik reisden naar Utrecht waar ik bij de enige leerkraam op de lapjesmarkt 3 verschillende kleuren leer kocht. Net genoeg om de hele tas uit te maken. Eenmaal thuis werd ik instant verliefd op werken met dit materiaal.
Leer is meedogenloos. Maak je een foutje, dan kun je niet meer terug. Met stof zet je de strijkbout op een uitgehaald stukje stiksel en zie je niets meer van de gaatjes. Die verdwijnen terug in het weefsel. No can do, zegt leer. Hierdoor ligt de druk heel hoog, helemaal als je net begint. Alsof je op het punt staat om van een hoge duikplank te springen. Maar damn, wat voelt de weg naar beneden goed.
Dat ik een bedrijf voor mezelf zou beginnen in het maken van tassen, was toen alleen nog maar een idee... Maar zoals ik al eerder zei: Een idee tot werkelijkheid brengen is als ademen voor mij.
Van je hobby je werk maken
Ik kreeg de smaak te pakken. Na een hele rits tassen was mijn moeder aan de beurt, de rest van de familie en toen vriendinnen. Instagram kwam van de grond in NL en ik maakte een account aan. Ik plaatste een foto van de resultaten van mijn harde werk en ex-collega’s van Protest wilden ook een tas. Inmiddels werkte ik weer fulltime dus ik reisde elk weekend van Amsterdam naar Enschede om daar een weekend non-stop tassen te maken. Ik kan je zeggen: ik begon mijn werkweek niet fris.
In die periode voelde mijn weken steeds langer en ik betrapte mezelf erop dat ik steeds minder lol had in mijn werk. Ik keek op maandag uit naar de vrijdag. Ik maakte inkooptripjes naar Portugal, Turkije en China en zou ervan moeten genieten. Maar het knaagde.
Het moment dat ik voor mezelf begon
Ondertussen groeide het aantal aanvragen en besloot ik mijn slaapkamer om te bouwen tot thuisatelier. Deze hobby werd serieus. In de weekenden en avonden kon ik hier klanten ontvangen. Deze mensen lagen steeds verder buiten mijn vriendenkring. Omdat deze hobby serieuze vormen aan begon te nemen en ik in mijn achterhoofd dacht aan het concept: idee VS euro, besloot ik te gaan zoeken naar een parttime baan. Natuurlijk zocht ik het in de duurzame hoek en zo kwam Studio Jux op mijn pad. Ik ging aan het werk als parttime inkoper. En ik kon werken voor een bedrijf waar ik achter stond én ik kon mijn creatieve droom volgen: tassen maken. Mijn idee werd werkelijkheid: ik kon eindelijk van mijn hobby mijn werk maken en voor mezelf beginnen!
Voor jezelf beginnen: zo deed ik dat
Via via kon ik mijn tassen in een winkel gaan verkopen. Spannend! Ik ging nu écht voor mezelf beginnen! Zo ging het balletje rollen en mijn ondernemersbloed stromen. Ik had het eerder al serieus aangepakt door gelijk een naam te bedenken, een website te bouwen, en mij in te schrijven bij de KVK. Hier kon ik nu de vruchten van plukken. Ik werd serieus genomen omdat ik mezelf serieus nam. Al mijn passie stopte ik erin en ik voelde zoveel energie als ik ermee bezig was.
Ik ging op markten staan en leerde zo mijn publiek kennen. In het begin vond ik het doodeng om met kijkers te praten maar één ding wist ik altijd te vertellen: ‘Ik heb het zelf gemaakt’. Na die zin ontstond er gelijk een connectie met de persoon aan de andere kant van mijn kraam. Dat was het zetje wat ik nodig had om door te praten. Als ik eenmaal op dreef was dan kon ik niet meer stoppen en ik kreeg door wat woorden en mijn enthousiasme met de ander deden. Het maakte mensen blij, en dat maakte mij weer dolgelukkig. Zo leerde ik steeds beter wat mensen mooi vonden en wat niet. Ik leerde mijn ideale klant kennen en kreeg meer zelfvertrouwen & bevestiging dat ik op de juiste weg was. Ik merkte snel genoeg dat de keuze om voor mezelf te beginnen de juiste was.
Ondertussen ging het niet goed bij Studio Jux en konden ze mijn contract niet verlengen. Ik ging aan de slag als stage begeleider voor mijn oude opleiding bij Saxion en zag heel veel modebedrijven van binnen. Het was fijn om nog een financiële ondersteuning te voelen, maar mijn hart lag er niet. Begin 2016 hakte ik de knoop door en ging ik fulltime voor Monsak.
Creatief klanten werven
Voor mij was er geen weg terug, ik moest en zou weten hoe dit afliep. En nog steeds overigens. Nu alles er vanaf hing, werd ik ongeduldig. Voor jezelf beginnen is stap 1: maar ik wilde meer! Hoe kan ik meer mensen aantrekken? Wat zijn creatieve manieren om klanten te werven? Hoe kan ik potentiële klanten laten kopen? Kan ik nog beter uitleggen dat ik dit zelf heb gemaakt? Hoe kan ik dit winstgevender maken? Prijs berekenen, hoe doe je dat? Ik had zoveel vragen en vond zo weinig antwoorden. Waren er dan zo weinig mensen die van hun hobby hun werk maken?
Alles wat ik las over social media en marketing was gericht op diensten of producten die je inkoopt. Nergens vond ik iets over zelfgemaakte producten verkopen. Toen deed ik wat alle makers doen als je geen oplossing voor je probleem kunt vinden: ik ontwierp het antwoord zelf.
Mijn eigen strategie
Alles wat ik leerde over marketing vertaalde ik naar begrijpelijke taal voor mezelf. Elke keer stelde ik mezelf de vraag: hoe kan ik dit toepassen op mijn eigen bedrijf? Ik testte een strategie en besloot dan of het ook voor mij werkte. Langzaamaan ontstond er een formule op mijn tekentafel die ik elke dag bij sleep. Als een ruwe diamant die steeds meer ging glanzen. Hij gaf me zelfvertrouwen en maakte mijn verhaal geloofwaardiger met de dag. Ik gaf hem een naam: Mijn Makers Huis en hing hem op in mijn atelier als geheugensteuntje.
Mijn label Monsak groeide gestaag door, het huis werkte. Ik verkocht in winkels, stond op markten, had mijn lievelings shop &Klevering binnen gehaald en had inmiddels stagiaires en een paar freelancers voor me werken. 2018 was een knaller en mijn omzet aan het einde van het jaar was €130.000. Holy shit. Wie had dit ooit gedacht? Not me. Dit was écht geen hobby meer, dit was mijn werk.
Op dat punt, de hoogste piek, sloeg de twijfel toe. Als een jeuk nestelde ‘t zich in mijn lijf en ik kon het niet meer negeren. De massa die ik was ontvlucht in de mode-industrie haalde ik zelf in huis, door zo te groeien. Het besef sloeg in als een moker. Maar wat ga ik dan doen? Ik was zo vervlochten geraakt met mijn merk dat ik niet goed wist wat mijn plan B moest worden. Maar wat kan ik nog meer? Ik wilde hier tijd voor nemen en besloot dat ik halverwege 2019 zou gaan nadenken over een vervolg. De tijd ging voorbij, nog steeds ging het heel goed. Ik zat inmiddels al 2 jaar op de fantastische plek in Amsterdam-West waar ik nog steeds zit. Eerlijk is eerlijk: de zaken gingen goed, ik had niets te klagen, toch zat mijn hart er niet meer 100% in.
Corona en het ondernemerschap
Begin 2020 kwam corona om de hoek zeilen. De nachtmerrie van elke ondernemer. Van de ene op de andere dag moest ik al mijn workshops cancelen en een luxe product als een tas was wel het laatste waar mensen aan dachten. Ik moest een creatieve manier verzinnen om nieuwe klanten te werven. De ondernemer in mij stond op en ik heb binnen no time een DIY collectie uit de grond gestampt om mijn ass te saven. Dat ik dit in huis had, deze kracht, dit doorzettingsvermogen en deze immense drive deed mij zelfs versteld staan. Als ik terugdenk aan deze tijd doe ik dat met heel veel trots en bevestiging: I am a goddamn good ondernemer.
In 2020 werd ik een paar keer benaderd door mensen die ook voor zichzelf wilde beginnen en een eigen tassenlabel wilden starten, maar zelf geen tassen wilden maken. Dit zou weleens mijn plan B kunnen zijn. Ik probeerde het met verschillende projecten uit, maar het beviel me niet. Ik miste een heel belangrijk onderdeel: een hart. Deze mensen hadden als doel om geld te verdienen. Niet mensen helpen of blij maken met een prachtig handgemaakt object. Ze zaten er alleen in voor zichzelf. Bij mij begon het als een passie waar ik volledig voor ging, een hobby waar ik mijn werk van heb gemaakt: werk waar mijn hart in zat.
Ik voelde dat ik ruimte moest maken voor iets nieuws dus besloot ik in het voorjaar van 2021 te stoppen met mijn collectie en me weer helemaal te gaan focussen op maatwerk tassen, zoals ik in het begin deed.
Voor jezelf beginnen: Het is niet makkelijk
Hieruit leerde ik dat ik mijn eigen hart harder ging kloppen als ik een ander kon helpen met mijn kennis & ervaring, maar op één voorwaarde: dat ze hun hart meenemen in hun bedrijf. Ik deed een oproep onder Monsak volgers. Of er mede-makers die voor zichzelf wouden beginnen in de zaal waren die ik kon helpen groeien. 3 makers waren gelijk enthousiast en met hen ging ik 3 maanden aan het werk. Ik hielp ze om van hun hobby en passie écht hun werk te maken, hoe ze creatief klanten kunnen werven en hun verhaal kunnen uitdragen. Het was al heel snel hartstikke duidelijk: dit is mijn plan B.
In het najaar van 2021 verkocht ik mijn eerste 1:1 coachingtraject, en zette ik een nieuw merk op: de Makers Coach. In de zomer van 2021 startte ik mijn coachingsopleiding en een jaar erna was ik geaccrediteerd coach. Begin 2022 ontwikkelde ik de Makerpreneur training rondom mijn Makers Huis succesformule.
Inmiddels weten steeds meer creatieve geesten mij te vinden en wordt mijn missie steeds duidelijker: Vrouwen helpen om hun eigen plek op te eisen om zo een creatief vervuld leven te leiden. Écht voor jezelf beginnen.
Monsak is het levende bewijs dat je geld kunt verdienen met je handen, dat als je je creatieve droom (en jezelf) maar serieus genoeg neemt er ook plek is voor jou. Dat óók jij van je hobby je werk kunt maken.
Wil je meer weten over coaching? Dat moet je hier wezen.